Trauma prenatalna

Traumatyzacja okresu prenatalnego dotyczy najwcześniejszych doświadczeń człowieka i przeważnie obejmuje traumę bazową. Ładunek emocjonalny towarzyszący zdarzeniom takim jak spotkanie plemnika i komórki jajowej, ruch zarodka w jajowodzie, zagnieżdżenie w ściance macicy, czy przemieszczanie płodu w drogach rodnych determinuje sposób reagowania na kolejne doświadczenia w życiu. Terapia traumy prenatalnej polega na swoistej podróży w czasie (regresji), tam gdzie wszystko się zaczęło, do łona matki, do pierwotnych traum które nas prekodowały. Jeszcze raz przyjdzie nam zmierzyć się z bolesnymi doświadczeniami, które były naszym udziałem podczas życia płodowego, czyli na ponownym przeżyciu tych dramatycznych chwil, ale tym razem z pozycji dorosłej psychiki.

Prekodowanie to niejako wdrukowanie pierwszych doznań, doświadczanych jeszcze w łonie matki. Jak pisze prof. Stanislav Grof, „wspomnienie narodzin zapisuje się w naszej pamięci w najdrobniejszych szczegółach, aż do poziomu komórkowego i ma głęboki wpływ na nasz rozwój psychiczny”. Zatem wszystko czego doświadczamy w prenatalnym okresie ma wpływ na nasze wyobrażenie o samym sobie, o świecie, o życiu. Obraz który dane nam będzie ujrzeć po raz pierwszy, staje się wzorcem, czy też matrycą dla naszego postrzegania świata i niejednokrotnie determinuje sposób kształtowania relacji, zdrowie, czy rozwój psychiczny.

Jakkolwiek wiele szkół psychoterapeutycznych podnosi temat traumy prenatalnej, poszerza świadomość i szkoli w tym zakresie osoby zajmujące się na co dzień świadczeniem pomocy psychologicznej, psychiatrycznej, pedagogicznej itd., to okazuje się, że nie zawsze są to metody skuteczne, gdyż najczęściej leczą skutki, a pierwotna przyczyna pozostaje nie rozpoznana.

 

Metoda terapii traumy prenatalnej Macieja Żbika

Metoda terapii traumy prenatalnej Macieja Żbika

Praca z traumatyzacją prenatalną jest próbą sięgnięcia do bazowej traumy, czy też rdzenia COEX-u jak określa to prof. Stanisław Grof, czyli pierwszego doświadczenia, które przygotowało nas do określonego sposobu interpretacji kolejnych doświadczeń.

Wszelkie dysfunkcje dotyczące środowiska wewnątrzmacicznego m.in. nieprawidłowości w budowie oraz funkcjonowaniu pępowiny czy niewłaściwy skład płynów owodniowych, a potem skurcze mięśni, które w fazie poprzedzających poród są jak wielka prasa miażdżąca dziecko – to wszystko składa się na pierwsze doświadczenia, które są naszym udziałem.

Chociaż nie uświadamiamy sobie tych wszystkich wspomnień to one w nas żyją. Zostają jednak wyparte do nieświadomości. A każdy obiekt w nieświadomości, chociaż niepostrzegany świadomie żyje w nas, jest częścią każdego z nas i chce żyć, ponieważ cały człowiek chce żyć. Te wszystkie negatywne doświadczenia z tego okresu składają się na to co nazywamy traumatyzacją prenatalną.

Ścieżka terapeutyczna, którą opracował podczas wieloletniej terapii własnej Maciej Żbik wynika z osobistego uleczenia samego jej twórcy. Jest to sprawdzona metoda terapii, oparta na ponownym doświadczeniu przez Klienta traumatyzujących zdarzeń.