(wiosenne) Dekodowanie traumy inicjalnej

„Mówimy, że mamy kompleksy. To nieprawda. To kompleksy mają nas.”  – Carl Gustav Jung

Kompleks lub uwikłanie* — zbiór silnie ze sobą powiązanych, nieuświadomionych przekonań, emocji, reakcji aktywizowanych w odpowiedzi na pewien typ sytuacji i osób; wybudzony kompleks daje wrażenie zniewolenia, braku możliwości wyboru innej reakcji niż automatyczna; wir emocjonalny; zanieczyszczenie umysłu; efekt traumatycznych wydarzeń lub trudnych relacji z ważnymi osobami we wczesnym okresie życia.

Tak rozumiany kompleks nie jest oczywiście bytem niezależnym od naszej psychiki. Ma swoje miejsce, rolę w teatrze życia, własny cel i sposoby jego realizacji. Im głębiej zapadnięty w odmęty nieświadomości tym słabiej odczuwalny. Cóż to w praktyce oznacza? Otóż tylko tyle, że nie zdajemy sobie sprawy z jego wpływu na nasze życie aż do momentu ujawnienia się skutków a i to najczęściej zauważonych przez nasze otoczenie.

Jak woda utrzymywana w pojemniku nad podłogą, wykorzysta każdą nieszczelność by przesączyć się zgodnie z siłą grawitacji. Oczywiśćie staramy się łatać te nieszczelności, im starszy pojemnik tym więcej ich się pojawia, uszczelki są mniej trwałe, a grawitacja taka sama: 9,81m/s2. Przez cały rok, każdego dnia, o każdej godzinie jednakowo w dzień i w nocy…
Skąd taki pomysł na życie (czy raczej jego demolowanie)?  „Tak bardzo się starałem! A wyszło jak zwykle…” znane?

Podczas warsztatu Maciej pomaga sięgać do nieświadomych, pierwotnych źródeł problemów życiowych. Odsłania je stopniowo analizując sny i wizje, stosując dramę, przyglądając się wspólnie z klientem jego życiowym schematom. Przeprowadza przez wglądy psychologiczne i duchowe oraz pomaga w uwolnieniu energii psychicznej zablokowanej w lęku i traumach. W ten sposób towarzyszy swoim klientom w rozwoju pełni człowieczeństwa.

Fragment sesji pytań poświęconej traumie inicjalnej, prekodowaniu i psychice (całość dostępna pod linkiem):

„Zanim coś postrzeżemy, obojętnie jakie to jest, dokładnie wiemy czego tam szukać, gdyż jesteśmy prekodowani. Więc gdy pracujemy na warsztacie, to przede wszystkim uczymy się rozpoznać te filtry, de facto kompleksy – posługując się terminologią Carla Gustava Junga. Docieramy do strasznego wydarzenia, które budzi lęk, złość, gniew, przeżywamy je po raz kolejny, czasami wielokrotnie, aż do momentu w którym rozładujemy cały negatywny ładunek emocjonalny.

Jeżeli tak się posuwamy uporczywie w dół łańcuszka traumatyzacyjnego, czyli poddajemy się regresji do coraz wcześniejszego okresu życia, docieramy do tego jednego zdarzenia, które nas prekodowało, ukształtowało na resztę życia. Oczywiście jest to uproszczenie. Trauma inicjalna, czyli np. skok z jajowodu w „wielki kosmos maciczny” dla jednego to będzie wielkim kosmosem, obrazem nieba w nocy albo bezmiarem oceanu. To jest doświadczenie prawidłowe, niczym nie zdeformowane. Ale jeżeli ktoś pamięta to doświadczenie jako coś strasznego, parzącego i jest to pierwsze trudne doświadczenie, to od tego momentu, z kolejnych doświadczeń będzie wybierał to, o czym już wie że jest. Nawet jeżeli, jak w przypadku naszych bliźniaków, pojawia się mleko i możliwość zaspokojenia najbardziej pierwotnej potrzeby – nieumierania: mogę jeść, więc żyję. Nawet to może być nie aż tak istotne, jak to, że wiem że jest zagrożenie.

(…) jeżeli wszystko [w okresie ciąży] przebiega dobrze, to tych wspomnień jest zasadniczo niewiele. I obrazy, które się pojawiają są zasadniczo zbliżone u wszystkich ludzi. Trzymają się tego pierwszego okresu ciąży, fazy samozachowawczej i wiele osób odczuwa albo po niedługiej pracy zaczyna odczuwać zjednoczenie z całym światem i po prostu jest dobrze. Jest cały wszechświat i ja mam świadomość że jestem, ale nawet siebie nie odczuwam. To jest normalne. Ale wystarczy że wcześniej zadziało się cokolwiek trudnego i w tej wielkiej przestrzeni zobaczymy – „przerażające, straszne, nawet nie ma się o co oprzeć, nawet nie wiem gdzie jestem, jest strasznie” – to samo doświadczenie jest zupełnie inaczej widziane.

Tak naprawdę my nie mamy pojęcia jaki jest ten świat dookoła. My nawet nie mamy bladego pojęcia co w nas siedzi, ponieważ patrzymy przez filtr wcześniejszych doświadczeń…”

Prowadzący
Maciej Żbik – doświadczony terapeuta i nauczyciel medytacji. W paradygmacie psychologii głębi Carla Gustava Junga opracował autorskie metody terapeutyczne „Terapia wglądu” i „Wymiary posiadania”, korzysta z bogatych tradycji buddyzmu, taoizmu, dzogczen.

Maciej podchodzi indywidualnie do procesu każdego z uczestników. Klienci szczególnie cenią jego zdolność docierania do głębokiej przyczyny problemów, przenikliwą intuicję i umiejętność domykania otwartych procesów. Dużą wagę przywiązuje do uzdrawiania traum prenatalnych.

Informacje dla Uczestników

Wiosenna edycja warsztatu „Dekodowanie traumy inicjalnej” odbędzie się w terminie 14-18.04.2022 w ośrodku medytacyjnym w Kikowie. Wydarzenie  jest odpowiednie zarówno dla osób, które pierwszy raz będą pracowały z Maciejem, jak i kontynuujących długoterminowe programy rozwojowe/terapię.

Udział w wydarzeniu obejmuje:
☐ program warsztatowy prowadzony przez Macieja Żbika,
☐ plan pracy indywidualnie dostosowany do potrzeb każdego uczestnika,
☐ wykorzystanie zróżnicowanych narzędzi terapeutycznych – psychodrama, metoda rysunkowa, diagram, medytacja i in.,
☐ specjalne, wspólne śniadanie w niedzielę,
☐ sesję pytań i odpowiedzi.

Warsztat rozpocznie się o 18:00 w dniu 14.04 od kolacji i sesji wieczornej, zakończy w poniedziałek 18.04 obiadem o 13.30.

Cena warsztatu: 1120,00 zł
Zakwaterowanie i pełne wyżywienie: 720 zł (pokój dwuosobowy) lub 680 zł (pokój wieloosobowy) lub 640 zł (strych)

Istnieje możliwość przyjazdu z rodziną, osoby nieuczestniczące w warsztacie pokrywają wyłącznie koszty zakwaterowania i wyżywienia.

W celu dokonania rezerwacji prosimy o kontakt pod adresem fundacjadlaludzi@gmail.com lub telefoniczny Karol 692 462 443.

*Kompleks lub uwikłanie – definicje
Najczęściej zadawane pytania o warsztaty

Grafika: James Basire, 1730–1802 (engraver), Public domain, via Wikimedia Commons